Eind 2011 lanceerde Het Geluidshuis een nieuwe aflevering in de reeks 'Een heerlijk hoorspel', vertolkt door bekende acteurs mét bijhorende prentenboekjes, die de personages een al even knotsgek gezicht geven. De Bremer stadsmuzikanten, naar het bekende sprookje van de gebroeders Grimm, werd een heuse ‘rockumentaire’ die voor luisteraars van elke leeftijd wat wils bevat. De stadsmuzikanten zijn al bijna twee eeuwen van geen rover vervaard en laten zich ook in deze hyperactuele bewerking niet zomaar in de luren leggen. Maar waar de Grimms de muzikanten in hun omvangrijke sprookjesverzameling weinig invulling gunden, worden Iya de muzikale ezelin, Moon de drummende hond, Scat de rastakat en Cocky de vechthaan in dit hoorspel heerlijk uitgewerkte personages, die in het hoofdstukje ‘Hoe zou het eigenlijk zijn met…’ achteraan het prentenboek zelfs hun eigen vervolgverhaaltje krijgen. Clichés gaan de makers echter niet uit de weg. Zo is het enige vrouwelijke personage van het viertal, vertolkt door Nathalie Meskens, duidelijk niet al te snugger, hecht de hond (Koen De Graeve) — mét Antwerps accent — wat te veel aan zijn ego, lijkt de rastakat (Pieter Embrechts) voortdurend stoned en komt de haan Cocky (Jenne Decleir) uit de verf als een typisch haantje.
De humor in dit hoorspel is veellagig, maar valt toch vooral te smaken door een wat ouder publiek dat de subtiele taalspelletjes (in verschillende talen) en de humoristische verwijzingen naar de actualiteit en bekende mediafiguren zoals Jean Blaute en Linda De Win ten volle kan vatten. Het zijn nu eenmaal verhaalelementen zoals de ezelin die als aan de grond genageld staat voor een zich tot popidool ontpoppende Jezus, de oplichtingspraktijken van de rovers (Chinese ‘lolexen’ en belspelletjes) en Linda De Win die met haar pertinente vragen de burgemeester van Bremer achtervolgt, die van dit verhaal een spitsvondige hoogvlieger maken. Ook de illustraties bevatten knipoogjes die over de hoofden van de jongste luisteraars zullen gaan, zoals de afbeelding van een cover van ‘Sports Illustrated” getiteld ‘Great Cock Issue’ die de ‘cocky’ haan Cocky Balboa toont of een omgekeerd hoefijzer boven het hoofd van zijn norse eigenares, die van de uitgevochten vechthaan een bouillon wil trekken.
Maar die humor hoeft de pret voor jongere lezers niet te drukken. Net zomin als het metaniveau waarop de verteller, die te pas en te onpas Antwerpse woorden zoals ‘soit’ en ‘enfin’ in het rond strooit, het hoorspel op verschillende momenten tilt. Zich vergissend — 'das al voor het volgende hoorspel' — en expliciet commentaar leverend op de schrijver van zijn tekst — 'seg, wie heeft dat hier geschreven?' — houdt hij, net als de stadsmuzikanten, geen blad voor de mond. Een stevig rockend pareltje vertel- en illustratietechniek voor alle leeftijden. [Lien Fret]

Prentenboek en cd (speeltijd ca. 70 minuten) met een moderne bewerking van het sprookje van Grimm over een ezel, hond, kat en haan die ieder voor zich de wijde wereld intrekken. Als groep weten ze terroristen aan te pakken die de braadworsten van de stad Bremen hebben ontvoerd. Zesde deel in de Vlaamse serie 'Een heerlijk hoorspel'*. De verteller, Warre Borgmans, wordt bijgestaan door enthousiaste acteurs en gasten zoals Helmut Lotti, die het geheel levendig en origineel kleur geven. Een verrassende, vlotte mix van spanning en humor, ondersteund door allerlei geluiden en muziekinstrumenten. Doordat de verhaallijn wordt gelardeerd met allerlei grappen en woordspelingen, vaak in (verdraaid) dialect, is het hoorspel minder geschikt voor jonge kinderen. De productie geeft een flinke knipoog naar volwassenen. Het bijbehorende vierkante (prenten)boek bevat o.a. de liedteksten en is voorzien van sfeervolle dynamische kleurenillustraties. Mime en lichaamstaal zijn uitvergroot. Zonder het beluisteren van het hoorspel heeft het boekje weinig waarde. Een fraaie, verzorgde, vermakelijke uitgave voor jong en oud. Vanaf ca. 9 jaar.