Wat het kleine riddertje uit dit computerspel in stripvorm ook probeert, hij delft steevast het onderspit. Ofwel zijn de veelvuldige monsters hem te slim af, ofwel lukt het hem niet de prinses te bevrijden en naar de uitgang te begeleiden. De uitkomst van al zijn pogingen blijft onveranderd: game over.

Scenarist en tekenaars Midam, Adam en Noblet variëren eindeloos op hetzelfde thema en laten zich niet afschrikken door al de mislukkingen. Zo tonen ze de ware aard van de gamer. Game over? Dan beginnen we toch opnieuw, en nu zal niets of niemand me nog tegenhouden. De exit wenkt steeds, maar vallende meteorieten, giftige moerassen, jeukpoeder strooiende ondieren of slecht werkende hendels verhinderen ook nu weer een goede afloop.

Er spatten liters bloed in het rond, ledematen worden geplet of doorboord, beenderen verpulveren, armen lossen op in bijtende zuren, ingewanden blubberen over de grond. Het slachthuis van Anderlecht lijkt op een kleuterklas in vergelijking met de toestanden die hier worden opgevoerd. En toch huivert de lezer geen moment, of legt hij het album huiverend opzij. Sterker nog: al deze gruwelen toveren een glimlach op de mond, en slechts af en toe duikt er medelijden op met het onfortuinlijke riddertje dat zijn doel maar niet kan bereiken. Als het hem dan toch een keer lijkt te lukken, strooit een bazige prinses roet in het eten.

Hoe weerzinwekkend de monsters, de personages en zelfs de held ook getekend zijn, hun lelijkheid stoot niet af en hun wreedheid wordt vergeven. In het land van computerspellen heerst nl. een andere code, net als in strip- of tekenfilmland, waar de coyote om de haverklap doodsmakken maakt, en waar Tom meermaals door de mangel wordt gehaald maar een seconde later, intact van lijf en leden, opnieuw de jacht op Jerry inzet. [Werner Verrelst]

Drieënveertig tekstloze gags lang probeert een klein mannetje de exit van een verhaal te bereiken, als in een videogame, meestal met een prinses die gered moet worden. Alle pogingen mislukken jammerlijk, telkens weer wordt hij door domme pech achterhaald, is het gevonden hulpstuk of wapen toch niet geheel wat hij ervan dacht en eindigt of hij of zij als een bloedvlek, verpletterd, vermalen, gespietst of door Blorks verzwolgen: game over. Begonnen als nevenfiguur in de aan videogames verslaafde 'Kid Paddle', eveneens van Midam en waarvan onlangs het elfde album uitkwam, is Barbaar nu al in zijn derde eigen album. Ongecompliceerde, verrassende humor, zij het wat navrant. Voor vanaf een jaar of 13.